شنبه ۱۰ اردیبهشت ۰۱ | ۱۳:۳۸ ۱۱ بازديد
ورزش و دیابت
تمرین، گلوکز و گلیکوژن را در داخل ماهیچه های بدن مصرف می کند (این ویژگی با فرض کنترل دیابت اتفاق می افتد). در حین و بعد از تمرین، گلوکز وارد ماهیچه ها می شود و سطح گلوکز و گلیکوژن را به حالت عادی برمی گرداند. داشتن برنامه های استاندارد فعالیت در افراد مبتلا به دیابت، کار انسولین را هدایت می کند. تمرین برای بیماران دیابتی باید به عنوان یک فعالیت شدید باشد. فعالیت‌های تنفسی تمرین‌هایی خواهند بود که با استفاده زیاد از اکسیژن همراه می‌شوند.
این نوع فعالیت ها ابزارهایی را به وجود می آورند که به سلول های بدن اکسیژن می دهند. تغییرات ارزشمند و سودمندی در ریه ها، قلب و وریدها به دنبال انجام کارهای آماده سازی هوا رخ می دهد. با انجام کار هوا، بدن هوای بیشتری را به داخل ریه ها منتقل می کند. آماده سازی هوا به طور معمول تمرین مداوم نامیده می شود که به سرعت زیادی نیاز ندارد.
هوارسان بهترین فعالیت برای دویدن در مسافت های قابل توجه و با سرعت کم است. فعالیت های مختلف شامل اسکی، اسکی کراس کانتری، شنا، دویدن، قدم زدن، دوچرخه سواری و غیره است.
هوارسان بهترین فعالیت برای دویدن در مسافت های قابل توجه و با سرعت کم است. فعالیت های مختلف شامل اسکی، اسکی کراس کانتری، شنا، دویدن، قدم زدن، دوچرخه سواری و غیره است.
مزایای یک برنامه فعالیت استاندارد برای بیماران دیابتی
کنترل دیابت
در تمرینات طولانی مدت، دیده شده است که سلول ها نسبت به انسولین ظریف تر می شوند. این برای کار بر روی وضعیت دیابت، به ویژه در افراد غیر تحت انسولین، حیاتی است. تمرین سطح گلوکز پلاسما را با فرض اینکه در شرایط مناسب انجام شود، یعنی با گلوکز به طور کلی کنترل شده، ثابت نگه می دارد. دلیل این ویژگی هماهنگی بین جذب گلوکز توسط عضلات و ایجاد یکسان گلوکز در کبد است.
کنترل وزن و کاهش وزن
یک برنامه مشروع کنترل گلوکز در بیماران دیابتی غیر تحت انسولین می تواند به آنها کمک کند تا خوش اندام شوند. کاهش وزن فعال بافت چربی را کاهش می دهد، در نتیجه انسداد انسولین در سلول ها را کاهش می دهد و متعاقباً استفاده از داروهای خوراکی کاهش قند خون را کاهش می دهد. با انجام تمرینات منظم، بافت چربی کاهش یافته و حجم آن افزایش می یابد.
تندرستی جامد
فعالیت قانونی باعث افزایش سلامت عضلات می شود. تحقیقات نشان داده است که هم فشرده سازی ماهیچه ها و هم فعالیت انسولین باعث افزایش جذب گلوکز در طول ورزش می شود.
کاهش نیاز به نسخه های خوراکی و انسولین
در کنار کنترل گلوکز ایده آل و فعالیت معمول، استفاده از قرص های خوراکی در برخی از بیماران دیابتی غیر وابسته به انسولین کاهش می یابد و در بیماران دیابتی که به دلیل وضعیت متابولیک خوب انسولین دریافت می کنند، میزان انسولین تزریقی کاهش می یابد. مطالعات نشان داده است که در اوایل دوره های طولانی شروع برنامه های فعالیت، انسولین تزریقی هر چند وقت یکبار به 20 درصد یا بیشتر کاهش می یابد.
اطمینان بیشتر
به نظر می رسد که احساسات بیماران دیابتی نیز تا حدودی به همگام شدن با سطوح معمولی گلوکز بستگی دارد. بسیاری از افراد مبتلا به دیابت به احتمال زیاد تنش و از دست دادن کنترل نزدیک به خانه را به طور همزمان به عنوان سطوح بسیار بالا یا استثنایی پایین گلوکز تجربه می کنند. در نقطه‌ای که سطح گلوکز معمولی است، احساسات در این افراد به‌طور فوق‌العاده‌ای همراه است. احساس بهبودی با فعالیت مرسوم و ارائه این برنامه در زندگی افراد.
انعطاف پذیری فشارهای دلهره آمیز
تمرین یک دستگاه قانع کننده برای مبارزه با فشار مضطرب است. در طول ورزش، موادی به نام اندورفین به سیستم گردش خون وارد می شود که عذاب را کاهش داده و مغز را آرام می کند.
اثرات فعالیت بر دیابتی های تحت انسولین
فعالیت معمولی برای بیماران دیابتی تحت انسولین بسیار سودمند است. تحلیلگران کانادایی متوجه بهبود قابل توجهی در تثبیت گلوکز ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله در طی 12 چهار ماه فعالیت برای بیماران دیابتی تحت انسولین شدند.
در افراد مبتلا به دیابت وابسته به انسولین، تغییرات در سطح گلوکز در حین ورزش عمیقاً به سطح انسولین خون بستگی دارد. سطح انسولین خون نیز به میزان توصیه شده انسولین و میزان جذب انسولین در هر اندام بستگی دارد.
بهترین فرصت تمرین در بیماران دیابتی تحت انسولین بعد از لقمه و قبل از شام است.
نکاتی که افراد دیابتی باید در حین ورزش رعایت کنند:
- کنترل گلوکز باید قبل، حین و بعد از تمرین انجام شود
- از بروز هیپوگلیسمی در حین فعالیت باید با اجرای توصیه های همراه جلوگیری کرد:
- 1-2 ساعت بعد از غذا خوردن شروع به تمرین کنید
40-20 گرم قند اضافی را قبل از تمرین و به طور مداوم در طول تمرین مصرف کنید
زمانی که انسولین تزریق می شود، از فعالیت های طاقت فرسا دوری کنید.
- اجزای پیچیده بدن که انسولین در آنها تزریق نشده است (برای جلوگیری از احتباس سریع انسولین)
- در صورت حیاتی بودن انسولین تزریقی را 30 تا 30 درصد کاهش دهید (کوهنوردی، ورزش طولانی مدت)
3. گلوکز خود را بعد از تمرین تاخیری کنترل کنید و نشاسته (قند) اضافی مصرف کنید. این از افت گلوکز که ممکن است دیر اتفاق بیفتد جلوگیری می کند
تأثیر فعالیت بر افراد دیابتی غیر تحت انسولین
در بیماران دیابتی غیر تحت انسولین، تمرین یک سنت است.
نکته مهم در کنترل گلوکز عنصر زیر استفاده مناسب از غذا است. تحقیقات مداوم نشان داده است که اجرای یک برنامه فعالیت معمولی ارزش بالایی در کنترل تمرکز گلوکز این افراد دارد.
تحقیقات نشان می دهد که کار فعال گسترده در جلوگیری از پیشرفت دیابت نوع 2 (غیر وابسته به انسولین) موفقیت آمیز است. این امر به ویژه برای افرادی که در قمار بالاتری برای دیابت قرار دارند بسیار مهم است. این افراد شامل افراد تنومند، فرزندان افراد مبتلا به دیابت و افراد مبتلا به فشار خون بالا هستند.
تمرین در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 باعث افزایش آگاهی سلول‌ها نسبت به انسولین می‌شود، اما برای رسیدن به موفقیت، درمان مناسب باید با یک روال غذایی مناسب همراه باشد.
تحقیقات نشان می دهد که کمبود گرسنگی مرتبط با کار فعال در افراد چاق بیشتر از افراد با وزن معمولی است. علاوه بر این، با فرض اینکه غذای کمتری می خوریم و کالری را کاهش می دهیم، 25 درصد حجم چربی و 75 درصد از توده چربی کاهش می یابد، اما در صورت پیوستن به رژیم غذایی با ورزش، 98 درصد از توده چربی کاهش می یابد.
عوامل موثر بر واکنش گلوکز به ورزش ناگهانی در بیماران دیابتی
گلوکز کاهش می یابد اگر:
- تثبیت انسولین در حین ورزش زیاد است (به عنوان مثال، تمرین زمانی که انسولین بیشترین تفاوت خود را ایجاد می کند)
- ورزش باید مدت زیادی تمام شود.
- بیش از سه ساعت از خوردن غذا گذشته است.
گلوکز بدون تغییر باقی می ماند اگر:
- مدت فعالیت باید کوتاه باشد.
- سطح انسولین پلاسما معمولی است.
- نکات مهم باید قبل از تمرین و در حین تمرین مصرف شود.
گلوکز افزایش می یابد اگر:
- برای پایان دادن به تأثیر انسولین تزریقی در بدن تمرین کنید.
- فعالیت سنگین انجام دهید.
- پذیرش بیش از حد قند قبل یا در حین کار فعال.
به دلیل تأثیر فعالیت بر گلوکز، کنفرانس با یک متخصص برای دیابتی ها حیاتی است. مواردی، به عنوان مثال، تصمیم گیری در مورد عود انفوزیون های روزانه انسولین، میزان داروی خوراکی، فرصت مناسب برای تمرین، و استفاده از قندها هنگام ورزش باید با پزشک یا معلم خود صحبت شود. افراد مبتلا به دیابت با سابقه مصرف سیگار با کلسترول بالا، سابقه خانوادگی نارسایی تنفسی و سن 40 سال و بیشتر باید یک ارزیابی کلی قلبی عروقی داشته باشند.
شروع فعاليت پيش رونده
پروژه های تمرینی باید به تدریج آغاز شود و به طور مداوم در زمان و قدرت گسترش یابد.
گرم و خنک کننده بدن
افراد مبتلا به دیابت باید قبل از هر جلسه تمرین بدن خود را گرم کنند و پس از تمرین بدن خود را خنک کنند. مزیت گرم کردن بدن به عنوان یک جزء موجودی را نباید نادیده گرفت. در صورت عدم انجام این پیشرفت‌ها، ایجاد خورنده لاکتیکی (ماده‌ای که پس از حرکت ماهیچه‌ها در ماهیچه‌ها وارد می‌شود) به طور فوق‌العاده‌ای از مهارت عمل عضلانی می‌کاهد.
آرام شدن به تمرینات شل تر که بعد از تمرینات اصلی رخ می دهد اشاره دارد. این باعث می شود جریان خون مناسب و خورنده لاکتیکی از عضلات خارج شود و بر این اساس مشکلات عضلانی را کاهش می دهد.
آرام شدن به تمرینات شل تر که بعد از تمرینات اصلی رخ می دهد اشاره دارد. این باعث می شود جریان خون مناسب و خورنده لاکتیکی از عضلات خارج شود و بر این اساس مشکلات عضلانی را کاهش می دهد.
انسجام
ورزش باید 3 تا 5 بار در هفته انجام شود تا تأثیرات مفید فعالیت به دست آید.
پیشرفت
دامنه و نیروی فعالیت باید گام به گام گسترش یابد تا نتایج ایده آل فعالیت حاصل شود.
انتخاب کار واقعی درست
همانطور که بدن و ویژگی های افراد نشان می دهد، می توان فعالیت مناسب آنها را انتخاب کرد.
قوانینی برای یک تمرین مفید
- یک فرد دیابتی باید در پایان هر جلسه ورزشی احساس سرزندگی و سرزندگی داشته باشد.
ورزش نباید جدی باشد و باید فشار وحشتناک یک دیابتی را کاهش دهد.
عوامل موثر بر کاهش گلوکز در حین ورزش
- نیرو و دامنه فعالیت
- تزریق انسولین به ماهیچه هایی که تمرین با آنها تمام می شود (مدل، تزریق انسولین به پا و انجام فوتبال)
- سطح گلوکز در شروع فعالیت
- تحولات ورزشی در بازه زمانی از آخرین شام مصرف شده
- فاصله بین شروع فعالیت و آخرین تزریق انسولین
قوانین مشترک برنامه فعالیت برای بیماران دیابتی
- ورزش باید شدید باشد
- ورزش باید به تدریج شروع شود
- هر هفته 3 تا 5 بار تمرین کنید
- هر جلسه تمرین شامل موارد زیر است:
10-5 دقیقه گرم کردن بدن با پیشرفت های خم شدن، تثبیت و خم شدن
20-30 دقیقه فعالیت با اندازه گیری خاصی از انبساط در نبض (75٪ - 60٪ از شدیدترین نبض). بیشترین نبض در خانم ها = سن - 220 سال و بیشترین نبض در مردان = (سن) نیم - 205
15-20 دقیقه فعالیت سبک و ظریف برای خنک کردن زائده ها
افراد مبتلا به دیابت باید:
کارت شناسایی خود را به همراه داشته باشید تا در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی غیرعادی در حین ورزش، دیگران بتوانند در مورد نگرانی خود آگاه شوند.
سطح گلوکز را در حین و بعد از تمرین کنترل کنید.
از تعریق بی دلیل و بر این اساس از دست دادن مایعات بدن خودداری کنید
از تعریق بی دلیل و بر این اساس از دست دادن مایعات بدن خودداری کنید
از جوراب و کفش مناسب استفاده کنید.
قبلاً، در حین و بعد از تمرین، همانطور که با قدرت و نوع کار واقعی مشخص است، مواد شیرین اضافی مصرف کنید.
اگر بازی های سنگینی مانند کوهنوردی و ورزش بیش از 60 دقیقه رخ داد، میزان تزریق انسولین را 40 تا 30 درصد کاهش دهید.
توجه جدی در صورت درهم تنیدگی مداوم دیابت
افراد مبتلا به دیابت که نوروپاتی (مشکلات عصبی حاشیه ای) و مردگی در پاهای خود دارند، باید از دویدن خودداری کنند. تمرین دوچرخه سواری یا شنا برای این افراد مناسب است.
افراد مبتلا به دیابت بینایی (رتینوپاتی) باید از اعمالی مانند حرکت والسالوا دوری کنند. اینها شامل تکان دادن، بالا بردن و پایین آوردن سر، یا فعالیت هایی است که سر را پایین تر از بدن قرار می دهد. گرد هستند. حرکت والسالوا تنش درون ذهن را گسترش می دهد و قمار مرگ درون چشمی را می سازد.
افراد مبتلا به فشار خون بالا باید از اعمالی مانند حرکت والسالوا دوری کنند. فعالیت‌های مناسب برای این افراد، تمرین‌هایی است که به صورت دستی به هم وصل می‌شوند و رشد پا (تمرین‌های زائده پایین‌تر بهتر است).
تمرینات مناسب برای بیماران دیابتی
همانطور که اشاره شد، فعالیت شدید حرکتی است که با مصرف بالای اکسیژن مرتبط است. یکی از ویژگی های تمرین هوارسان دویدن در مسافت های قابل توجه و با سرعت کم است. تغییرات واقعی مثبتی که پس از تمرینات ثابت هوارسان رخ می دهد عبارتند از:
- افزایش حجم خون، انتقال اکسیژن بیشتر به سلول ها و در نهایت افزایش استقامت در عمل تاخیری.
- حد افزایش ریه ها
به طور کلی، شیوه های خنک کننده بر سلامت قلب و عروق تأثیر می گذارد. هر حرکت یا تمرینی که باید آن را گرامی بدارید تا بتوانید آن را برای مدت طولانی انجام دهید. تحقیقات نشان داده است که ورزش هایی مانند اسکی استقامتی، شنا، دویدن، دوچرخه سواری و قدم زدن بهترین شرایط را برای خنک شدن ایجاد می کند.
نکاتی برای شناخته شده ترین ورزش (پیاده روی)
نکته مثبت قدم زدن ممکن است این باشد که هر کسی در هر مکانی، هر زمان که باشد، آن را به خوبی تمام کند، با این حال، ناخوشایند قدم زدن این است که سه تلاش به همان اندازه لازم است تا از مزیت دویدن بهره مند شوید. نکته قابل توجه در روش های خنک کننده این است که پالس باید به روش مشابهی که توسط معادله اشاره شده در صفحات گذشته نشان داده شده است افزایش یابد. (60 تا 75 درصد بیشترین نبض)
چند بررسی نشان داده است که قدم زدن تأثیرات زیادی بر سلامتی در همه گروه های سنی دارد. کاهش وزن، کاهش بافت چربی، پایین آوردن نبض و بهبود چربی خون از جمله این تاثیرات بر تندرستی است. تصویری از یک برنامه موبایل در جدول زیر آورده شده است. همانطور که ممکن است واضح باشد، زمان تمرین طولانی تر می شود و نبض شما ذره ذره از 60٪ به 75٪ از شدیدترین حالت شما بالا می رود.
راهنمای کلی برای مصرف قند در حین تمرین
1) برای تمرین با فاصله کمتر از 15 دقیقه
- با فرض اینکه سطح گلوکز قبل از تمرین کمتر از 80 میلی گرم در دسی لیتر باشد، قبل از شروع فعالیت باید 15-10 گرم قند اضافی مصرف شود.
- با فرض اینکه سطح گلوکز بعد از تمرین کمتر از 80 میلی گرم در دسی لیتر باشد و ساعت استفاده از غذای اصلی (صبحانه، ناهار، شام) یا لقمه (10 صبح، 16 بعد از ظهر) نباید 10-10 گرم نشاسته مصرف شود.
2) برای تمرین با فاصله 15-30 دقیقه
- پذیرش انسولین باید قبل از شروع فعالیت تغییر کند. در صورتی که ورزش حدود 3 ساعت پس از تزریق انسولین کوتاه‌اثر انجام شود، میزان انسولین تزریقی باید 10 درصد کاهش یابد.
- در صورتی که سطح گلوکز قبل از شروع فعالیت کمتر از 100 میلی گرم در دسی لیتر باشد، باید 15-10 گرم نشاسته اضافی قبل از شروع فعالیت مصرف شود.
- در صورتی که سطح گلوکز بعد از تمرین کمتر از 80 میلی گرم در دسی لیتر باشد و ساعت استفاده از شام یا لقمه اصلی نباشد، 15-10 گرم قند مصرف شود.
- انسولین تزریقی پس از این زمان فعالیت، بر اساس نتایج گلوکز تغییر می کند.
3) برای تمرین با فاصله 45-31 دقیقه
- با فرض اینکه فعالیت حدوداً 3 ساعت پس از تزریق انسولین کوتاه اثر باشد، میزان انسولین کوتاه اثر باید 20 درصد کاهش یابد.
- با فرض اینکه سطح گلوکز قبل از تمرین کمتر از 100 میلی گرم در دسی لیتر باشد، باید 20 تا 30 گرم نشاسته اضافی قبل از تمرین مصرف شود.
- با فرض اینکه سطح گلوکز بعد از تمرین زیر 80 میلی گرم در دسی لیتر باشد و ساعت استفاده از شام یا لقمه اصلی نباشد، باید 15-10 گرم کربوهیدرات مصرف شود.
- انسولین تزریقی پس از این زمان فعالیت، بر اساس نتایج گلوکز تغییر می کند.
4) برای تمرین با طول 60-46 دقیقه
- در صورتی که تمرین در حدود 3 ساعت پس از تزریق انسولین کوتاه باشد، بخش کوتاه اثر انسولین باید تا 30 درصد کاهش یابد.
- به احتمال زیاد سطح گلوکز قبل از تمرین زیر 100 میلی گرم در دسی لیتر است، 10 تا 15 گرم کربوهیدرات اضافی باید قبل از تمرین مصرف شود.
- در حین ورزش، باید حرکات خود را به مدت 15 تا 20 دقیقه کاهش دهید و 10 تا 15 گرم کربوهیدرات مصرف کنید. در طول این توقف، برای مصرف قند، پاها باید به حرکت خود ادامه دهند.
- در صورتی که سطح گلوکز بعد از تمرین کمتر از 80 میلی گرم در دسی لیتر باشد و ساعت مصرف آن نکته اولیه یا مهم نباشد، باید 15-10 گرم قند مصرف شود.
- انسولین تزریقی پس از این زمان فعالیت، بر اساس نتایج گلوکز تغییر می کند.
5) برای تمرین بیش از 60 دقیقه
با فرض اینکه فعالیت پس از تأثیر کوتاه یا متوسط انفوزیون انسولین انجام شود، پذیرش کامل انسولین باید در آن روز 10 درصد کاهش یابد، به عنوان مثال، در صورتی که فرد هر روز 34 واحد انسولین داشته باشد، 18 واحد انسولین. NPH در اول روز و شش واحد نگین و دو واحد حوالی عصر. سنگ های قیمتی 8 واحد اضافی NPH مصرف می کنند و انتظار می رود بیش از 60 دقیقه تمرین کنند. باید انسولین جم یا انسولین NPH را 3 واحد کاهش دهد:
با فرض اینکه ورزش صبحگاهی را بعد از صبحانه انجام می دهید، باید مصرف انسولین صبحگاهی خود را به صورت زیر تغییر دهید: 3 واحد نگین + 18 واحد NPH (تنها 10 درصد انسولین تزریقی مطلق از انسولین گوهر کاهش می یابد)
در صورت عدم انجام تمرین در اوایل عصر، او باید انسولین صبحگاهی را به صورت زیر تزریق کند: 6 واحد سنگ قیمتی + 15 واحد NPH (10٪ انسولین کامل کمتر از انسولین NPH تزریق می شود).
با این حال، در فرصتی که او هم در قسمت اول روز و هم در اوایل شب تمرین می کند، باید انسولین صبحگاهی خود را به این صورت تزریق کند: 3 واحد سنگ قیمتی + 15 واحد NPH (10٪ از تزریق مطلق). انسولین دقیقاً هم انسولین گوهر و هم انسولین NPH نیست).
- در صورتی که قبل از شروع فعالیت، سطح گلوکز زیر 100 باشد، باید قبل از شروع فعالیت، 20 تا 30 گرم نشاسته مصرف کنید.
- در حین ورزش به مدت 15 تا 20 دقیقه، باید حرکت را کاهش دهید و 10 تا 15 گرم نشاسته مصرف کنید.
- در صورتی که بعد از تمرین سطح گلوکز زیر 80 میلی گرم در دسی لیتر باشد و ساعت مصرف آن نکته اولیه یا عصرانه نباشد، باید 15-10 گرم قند مصرف شود.
- انسولین تزریقی پس از این زمان فعالیت، بر اساس نتایج گلوکز تغییر می کند.
قوانین رایج برای انجام یک فعالیت محافظت شده
- قبل از شروع فعالیت، وضعیت بهزیستی را ارزیابی کنید
- تجربه علائم و عوارض جانبی پیچیدگی های قلب (عذاب قفسه سینه، ضربان قلب فوق العاده سریع)
- انتخاب بازی مناسب برای فرد
آگاهی و یادآوری عوارض افت قند خون (میگرن، بی ثباتی و ...)
آگاهی از اقدامات مناسب در صورت بروز عوارض جانبی هیپوگلیسمی
توجه به هیپوگلیسمی "به تعویق افتاده"، که می تواند 4 ساعت یا بیشتر (تا 48 ساعت) پس از تعلیق فعالیت رخ دهد.
بدانید که انسولین نباید به عضلاتی که معمولاً در عمل استفاده می شوند تزریق شود زیرا دلیل مهمی برای هیپوگلیسمی است.
مزایا و مضرات ورزش برای همه افراد مبتلا به دیابت
الف) تمرکزهای مثبت:
- افزایش آگاهی انسولین
- حد ضروری ریه ها را افزایش دهید
- بهبود احساس لذت در فرد
- جلوگیری از حرکت بیماری عروق کرونر (بیماری کرونری)
- قمار مرگ ناشی از نارسایی عروق کرونر را کاهش دهید
- کاهش نیاز قلب به اکسیژن در حین ورزش
- کاهش چسبندگی پلاکتی و در نتیجه پیش بینی آرایش خوشه ای در وریدها
- کاهش فشار خون بالا و کاهش سطح فشار گردش خون در افرادی که مکرراً فشار خون بالا دارند
- کاهش تمرکز روغن های چرب سرم
- گسترش همگرایی کلسترول "خوب" در سرم به نام کلسترول HDL
- کاهش گروه بندی کلسترول "خوفناک" در سرم به نام کلسترول LDL
ب) تمرکزهای منفی (اثرات اتفاقی):
- هیپوگلیسمی در افرادی که از قرص های پایین آورنده گلوکز یا انسولین استفاده می کنند
- هایپرگلیسمی در افراد تحت انسولین (کتواسیدوز)
- ناراحتی های قلبی عروقی از جمله عبور ناگهانی
- تخلیه از شبکیه چشم
- واریانس های غیر منطقی در فشار سیستولیک گردش خون
- دلایل ایجاد زخم ها و زخم های چارچوب اسکلتی، به ویژه در افراد مبتلا به نوروپاتی حاشیه ای
- انبساط سریع در سطح حرارت داخلی
چند نکته در مورد جلوگیری از هیپوگلیسمی
مقدار انسولین یا قرص‌هایی را که قبل از تمرین مصرف می‌کنید کاهش دهید (با فرض اینکه بیش از 60 دقیقه فعالیت‌های سخت یا ورزش می‌کنید).
ورزش نباید یک ساعت پس از تزریق انسولین تمام شود، به ویژه با فرض اینکه فعالیت شامل قسمتی از بدن است که در آن انسولین تزریق شده است.
1 تا 3 ساعت بعد از شام یا لقمه اصلی تمرین کنید.
غذا خوردن باید 20 تا 30 دقیقه بعد از تزریق انسولین باشد (انسولین نباید بعد از مهمانی یا بیش از 30 دقیقه قبل از شام دم کرده باشد).
بر تمایزات در کیفیت تمرکز کنید
انواع مختلف انسولین از منابع مختلف (انسولین انسانی تفاوت سریع‌تر و دامنه فعالیت محدودتری ایجاد می‌کند، در حالی که انسولین موجود (شبیه گاو) شروع کندتر و طول فعالیت طولانی‌تری دارد).
تمایز در سرعت احتباس انسولین از اندام های مختلف باید در نظر گرفته شود.
سطح گلوکز را در قبل، در حین و بعد از تمرین کنترل کنید، به ویژه در صورتی که فعالیت سنگین یا کم‌رنگ باشد.
مصرف رضایت بخش کربوهیدرات قبل، حین و بعد از تمرین، به ویژه زمانی که گلوکز زیر 100 میلی گرم برای هر لیتر درد یا فعالیت سنگین که بیش از 60 دقیقه طول می کشد.
برنامه تمرینی باید با پیشرفت های بی پایان کوتاه و به آرامی گسترش قدرت و مدت شروع شود. با PCP خود در مورد شروع یک داروی دیگر یا قطع یک داروی قدیمی صحبت کنید، زیرا قطع یا شروع دارو ممکن است باعث کاهش قند خون شود.
بررسی قلاده سگ و انواع آن
تندرستی چیست؟
یوگا چیست؟